نوید شاهد | فرهنگ ایثار و شهادت

برچسب ها - حماسه های ناگفته
دشمن،‌ در روزهاي پاياني اسارت،‌ يكي از برادران اسيرمان،‌كه از اهالي تهران و جوان و متعهد و شايسته اي بود...
کد خبر: ۴۳۷۵۳۲   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۷

دشمن ايشان را شناسايي مي كند و به هر حال ،‌ زير شكنجه دشمن،‌ ايشان مريض مي شود و كمتر از يكماه كه مي گذرد به شهادت مي رسد...
کد خبر: ۴۳۷۵۲۸   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۷

در نجف اشرف طوري شد كه قبل از ورد ما،‌ يك عده از مسؤوليني كه از بغداد آمده بودند،‌ اول رفتند، ‌داخل حرم را چك كردند كه كسي نباشد تا ما را وارد حرم كنند.
کد خبر: ۴۳۷۲۴۰   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۳

برادران ما با سعي و تلاش و اخلاص در خدمت به يكديگر،‌آنجا را به يك محيط سالمي تبديل كرده بودند. كلاسهاي درسي كه برادران عزيزمان داير مي كردند براي اين بود كه از نظر رشد علمي و تقويت روحي و معنوي،‌ برادرانمان در اسارت تأمين شوند.
کد خبر: ۴۳۷۲۳۳   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۳

در اردوگاه موصل پيرمرد بزرگواري بود كه بعد از نماز صبح مي نشست و دعا مي خواند. بعثي هاي پليد هم اگر كسي بعد از نماز صبح بيدار مي ماند و تعقيبات مي خواند،‌خيلي معترضش مي شدند.
کد خبر: ۴۳۷۲۲۹   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۳

هرچه آن شكنجه گر اهانت كرد،‌او سرش را بالا گرفت.سرانجام،‌به خشم آمد و با كابل كشيد تو صورت آن برادر.
کد خبر: ۴۳۷۲۲۶   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۳

اسير شهيد،‌ مجتبي احمد خاني،‌ در سال 59 اسير شده بود و حدود سه سال و اندي قبل از آزادي،‌در اردوگاه شماره يك موصل به شهادت رسيد؛ يعني،‌پس از اينكه هفت سال در اسارت بود.
کد خبر: ۴۳۷۰۹۸   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۲

يك جوان هفده سالهْ‌ ضعيف و نحيف، يك زماني،‌ موقع نماز صبح بلند شد و اذان گفت. ناگهان مأمور بعثي آمد و گفت :" چيه ؟ اذان مي گويي؟‌بياجلو"!
کد خبر: ۴۳۷۰۹۴   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۲

ايثارگريها آرامشي به جمع برادران ما در اسارت بخشيده بود. آنها به راحتي مشكلات اسارت را متحمل مي شدند
کد خبر: ۴۳۷۰۹۱   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۲

در شرايطي كه بيداري در دل تاريك شب، ‌برادارن ما را تهديد مي كرد،‌ فرزند برومند شهيد عالي مقام،‌ رهرو راه حسين(ع)،‌شهيد محمود امجديان،‌ بدون اعتنا اكثر شبها،‌ تا صبح بيدار مي ماند و در مقابل خستگي روز، ‌خواهش ما اين بود كه همانند بقيه برادرانت شب را به استراحت بپردازد
کد خبر: ۴۳۷۰۴۷   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۱

در اردوگاه موصل بوديم. معولاً‌ گاه و بيگاه اردوگاه يا يك آسايشگاه را تنبيه مي كردند. مثلاً آْسايشگاهي كه صد و پنجاه اسير در آن زندگي مي كردند، ‌دستشويي را بيست و چهار ساعت روي اين صد و پنجاه نفر مي بستند
کد خبر: ۴۳۷۰۴۶   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۱

من هرگز حاضر نيستم كه او را اينجا بگذارم و خودم به ايران بروم و اصلاً‌ اگر بروم ايران، ‌ايران برايم زجرآور مي شود كه او در اسارت باقي مانده باشد؛‌ ولي خب چه كنم؟ ناگزيرم و دارم و مي روم.
کد خبر: ۴۳۷۰۳۵   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۱

من يادم هست كه يك نفر حتي مقيد بود كه در شب سرفه هم نكنند و اگر سرفه اش مي گرفت دستش را جوري مي گرفت جلوي دهانش كه با صداي سرفهْ‌ او مبادا كسي بيدار شود. تا اين اندازه برادران ما نسبت به هم احساس خيرخواهي داشتند.
کد خبر: ۴۳۶۸۸۷   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۰

هر چه اسارت طولاني تر مي شد به جاي اينكه ناهنجاريها بيشتر شود و صبر و تحمل كمتر شود و اسارت و نگرانيهاي روحي بيشتري به بار بياورد ،‌انسان مي ديد كه درست،‌ عكس اين مسأله پيش مي آمد
کد خبر: ۴۳۶۸۸۱   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۰

عصر بود كه صداري سوت آمار زده شد. دستهْ‌پنجاه نفري ما به صف ايستاده بودند. چند افسر عراقي از روي ليست نام بچه را مي خواندند و بعد از شناسايي مختصر:"سب الامام"
کد خبر: ۴۳۶۸۷۷   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۰

ارشد اردوگاه در آن وقت،‌ آقاي گودرزي بود اهل اصفهان و از درجه دارهاي متعهد و خوب. مي رود پيش افسر بعثي مي رود و مي گويد:" اين درست نيست. اين پيرمرد،‌ صورتش را خشك خشك بتراشد و تو هم تبعيدش كني...
کد خبر: ۴۳۶۸۷۳   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۰

يكي از ويژگي هاي اسارت روح خدمتگذاري و انسان دوستي در سطح بسيار عالي بود كه در بين برادران ما شكل گرفته بود و ابعاد مختلفي داشت كه به يكي از نمونه هايش اشاره مي كنم.
کد خبر: ۴۳۶۸۳۰   تاریخ انتشار : ۱۳۹۷/۰۶/۱۰